Mor Sızılar Ekme Kangren Yüreğime

İncinmiş bir damlaca şiir düştü yüreğimden
Soğuk ellerinde yaşamın ansızın küle karıştı
Sancılı vakitler kuru toprak arıyordu kendine
Bedenimin iltica odalarında aşk hep mağluptu

Aldırışsız renklerin asi ruhunda limitsiz ayrılıklar
Suyla söndürülemeyen yangınların yatağında kadın
Birbirine uzak dudakların keşkelerinde ahir özlem
Yanık ormanların intizarı sökülürken gövdemizden

Mor sızılar ekme kangren yüreğime yeniden aşk
Kavuşmalara erteli anların kadehinde hep hüzün
Tuz ile hüznün katmanıdır dudağımdaki hazin söz
Taştım kendi içimde, ne olur beni karanlığına çağırma

Sahra gözlerinin hapishanesindeyim, günlerden özlem
Bekleyiş ile kederi koydular önüme, öğünüm hep elem
Duvarımda aceleci bir saat, yalnızlık uzak devriâlem
Dilimde ahraz bir ıslık, mutluluk çok uzaklardaki şölen

Yosun çürüğü günlerle boyadım sen yokken renkleri
Kekre düşlerin ırmaklarında yıkadım naftalin sevinçleri
Gökyüzüne değerdi ellerim, diledikçe bana gelişlerini
Çoğaltırdı yaşam yorgunluğum, hayal ötesi sevişmeleri