****Mor Salkımlı Çiçekler****

Mor salkımlı çiçekler açtı yüreğimde,
Nelerden keyf almaz ki şu gönlüm…

Bir an bakarsın güz bahçeme,
Bakarsın senden açılır sabahlarım…

Bakarsın sırf bu dostluk sayesinde,
Dünya gülüşü görürüm yüreğinde…

Belli mi olur, en iyi söyleşilerin,
Sırf ben varım diye olur…

Konuşmadan hayat buldurur
Bir tek gülümsemem bile…
Belli mi olur…

Bir zamanlar en iyi bildiğim dost,
Kardeşimdi!
(benim…)
Veda’sız gidenimdi!

Yeniden öğrenir miyim ki
Sevmelerin en incesini,
Paha biçilmeyenini!

Belli mi olur Dost!
Belki yeniden doğar bu iç söyleşim,
Yüreğinin iğdesi oluşmamış çiçeklerinde…

Nelerden incinmez ki bu yürek…
Ölümlerden, gidenlerden,
Kalanlardan hatta…
Bir tek tebessüm uğruna,
Çıkarsız bekleyişlerin
Boşa dönüşümünden…
……

Bir zamanlar
(-varlığından haberim olmayan zamanlar)
İsyan etsin,
Olabildiğince…

‘Mor salkımlı çiçekler hatrına! ’ diyorum…
Mor salkımlı çiçekler hatrına
Kal kalabildiğince…

Şimdiler var,
Yarınlar hatta…
Ve hatta ölsek bile
Birkaç sohbet tadını alışımız var
nihayetinde…

… Ve
ruhumu tanımanı diliyorum
inceden inceye…

Sukunetim yanına boy atmadan…
...biliyorum ki
dostluğumdan başka bir şey dilemeyeceksin
bu dünyada..(-n)

Mor salkımlı çiçekleri verdim avucuna! (-bugün!)
Sar sarabildiğince…
Sar! (yokluğunda(-n))

Bu dünyada kaç dost sardı seni
Bu kadar erken,
Bu kadar sıcak,
Bu kadar samimi ve ürkek!

Belli mi olur…
Belki biter bu iç söyle(yi) şim!
Yüreğinde,
Yüreğinin iğdesi kokan çiçeklerinde…
Bitecek belki,
Seni derinlere alan sessizliğimde..

…

Gidişimin son demini görmeden
Sonsuzluğu sundum bakışlarına…
Kal kalabildiğince…

Mor salkımlı çiçekler hatrına
Yaşıyor olacağım,
Sana…
Belki de;
Başka bir var oluşta!

Ama
Sende biliyorsun ki “Dost! ”
Yüreğim gibi ince bir dokunuşa,
rastlamayacaksın bu dünyada
Ve tüm var oluşlarda…