Mor Peçete Meyhanesi-2- Şiiri - Ümit Ata ...

ölümünün ardından sessizleşti Mor Peçete meyhanesi
o grup da öylesine çekip gitti
işler kötüleşti
bir ben gelir oldum meyhaneye her gece
bir de gül satan Edremit li Hatice

bir gün tam hüzün kaplıyacakken Mor Peçete meyhanesini
sana benzeyen bir kız girdi içeri
yüreğim titredi
garsonlarla birşeyler konuşup masama yöneldi
gözleri aynı sen, saçları aynı sen, sesi ise kısık idi
izin verirseniz oturabilir miyim dedi
oturdu, saçlarını savurdu
ben dedi bu meyhaneden içeri girdiğinde saçları dalgalanan kadının kızıyım
sizi çok severdi ve bu defteri size vermemi söyledi
ellerim titredi

kızcağıza birşeyler ısmarlamayı bile unutup defteri açtım
seni diyordun bir tek seni sevdim meyhaneden girdiğimde içeri
kaçamak bakan gözlerini ve şiirlerini
sarmak istemediğimi sanma yüreğini ellerini
nasıl da hayalimden geçirirdim bilir misin
başımı yaslıyacağım o dizlerini
ben seni her gece gördüğüm için sevdim Mor Peçete meyhanesini
bana kavuşur kavuşmaz kaybedeceksin bilirim
bundan sonra saçlarında dolanmasa da ellerim beni unutma
bir duble rakı yolla masama
fazla içme ha
yine şiirler yaz şiirler söyle
Mor Peçete meyhanesinden içeri girdiğinde
saçları dalgalanan bir kadın vardı de
yüreğim titrer di de
benim için yeni şiirler yarat hayalinde

sevdim seni iyi adamsın
bu defteri sana verdiği gün kızım
ona iyi bak beni görürsün
çok sevdim seni gözlerin gülsün

defteri kapattım kızcağıza baktım
ağlıyorduk
ellerini uzatıp gözyaşlarımı sildi
yanağıma bir öpücük kondurup koşarak çıkıp gitti
bu iki güzel insanın gidişinden sonra
nedense hep hüzün koktu Mor Peçete meyhanesi

yalnızdım, yordundum, dayanamazdım
kalktım kendimi Mor Peçete meyhanesinin
boyasız kilidi bozuk kapısından dışarı zor attım
dönüp son kez baktım Mor Peçete meyhanesine
bir daha dönemiyeceğimi hissetmiş olmalıydı ki
ardımdan hem ağlıyor hem de etrafa güller savuruyordu
Edremit li Hatice