Mor Ötesi Şiiri - Muhsin Koçak

Mor benekli bir kelebek düşlerim,
Gün ışımaz çiçeklere konarım bazen,
hüznü yüklerim kanatlarıma,
umtsuzca bulutlara yükselirim...

süzüldükçe mazi kanatlarım arasından,
bir hasret, bir hüzün, bir de ihanet yüklü
bulut kümelerinden geçerim,
değer kanadım her defasında,
kaybolur mor beneklerim, üşürüm.

seyrine dalmak, gök mavisinden toprağa,
özgürlük, bulutları aşmak,
turna sürüsüne seyre dalmaktır hasret,
çığlıkları,göçlerinde saklı meğer,
üçgen saf tutarlar rüzgara inat,
okyanusları açmaktır kanatlarında umut.

süzüldükçe gök mavisinden sonsuza,
bir sürüdür toprağa yakın, Akbabalar,
çoğlık, hücrelerinde iniler,
gözleri ihanet dolu.
yerden yele teslim uçurtmayı vurur maviden,
keşfedebilmek için yerde yatan avını.

Bir sevdadır maviye uçmak,
bir umuttur mor beneklerim
bir düştür çırpınan kanadım,
barıştır dünyaya selamım maviden,
kardeşliktir dünyam hücrelerimden
mor benekli kanadıma düğümlenen.
bir sonsuzdur aşklar yar dilinde
tükenmeyen.... düş ve umutlarım
Mor ötesi...