Oturma odamın penceresinde
Küçücük bir saksıda
Nazlı mor meneksemsin
Ağzın dilin yok ki,derdini anlatamazsın
Ama tavrını küserek ortaya koyarsın.
Suyunu unutsam,ışığını kessem
Yaprakların sararıp
Kopmaya başlar
Sana biraz ilgi gösterip,sevsem
Yüzüme gülerek gönlümü alırsın.
Bilirim ki beni her zaman anlarsın
Yine o güzel çiçeklerini açar
Bana o güzel gülücüklerini yollarsın
Ve bana sevgini demet,demet çiçeklerini açarak
Veren Mor menekşemsin.....
Kayıt Tarihi : 13.4.2010 16:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Onlar da yaşıyor ve anlıyor
yüreginize saglık
Yaşamınız hep çiçeklerle dolsun...
Kadir Tozlu
TÜM YORUMLAR (26)