Mor Menekşeler Sarardı Dört Bir Yanımı

Senin bu şehri bırakıp ta terk ettiğin gün oturdum ağladım öylece.Seni ne çok sevmişim bunu sen gidince anladım.

Duygularım haykırdı sensizliği,kağıtla kalem tek sırdaşım şimdi…

Benim dört mevsimim sendin.Yazım,kışım,baharım,sonbaharımdın.Geldiğinde mor menekşeler sarardı yüreğimin dört bir yanımı.Gittiğinde kara kışlara bürünür buz keserdi yüreğim.

Gözlerinle gözlerim, ellerinle ellerim buluştuğunda garip bir sıcaklık hissederdim yüreğimde.Güzel bir yaz mevsimi masmavi derinliklerde bulurdum kendimi.

İçimdeki seni kaybetmeler duygusu hazan mevsimine sürüklerdi beni istemeden…

Ben sendeki bütün renkleri,bütün mevsimleri sevdim…Gözlerine baktığımda ki gökkuşağının tüm renklerini gördüm.

Ah! sevdiğim ah! sen benim sevdamdın.Dokunmaya bile kıyamadığımdın.

Sen gittin ben öldüm sevdiğim.Resmini çizdim geçtiğim tüm yollara.Hep seni sordum uğradığım limanlara.

Senin bastığın yerlerde şelaler çağlardı.Ben sevincimden gökyüzüne kelebekler uçururdum.Senin gelişini müjdeler gibi…
Daha yokluğuna alışamadım ki ben.Ellerini arıyor ellerim.

Ellerini çiziyorum ellerimin değdiği her yere.Kurumuş yapraklara,solan çiçeklere bir gülüşünle can ver istiyorum.

Yüreğimi ellerine al sevdiğim.Sıcaklığınla can bulsun…

Bırak yüreğim ellerinde,gözlerim gözlerinde kalsın.Beni karanlıklara bırakıp ta gitme ne olur sevdiğim….