Mor Menekseler Şiiri - Cigdem Kilic

Zincirlerimi kirip yine gidesim geldi bu sehirden
Deli deli yagan yagmur muydu yoksa
Yüregime yagan hüzünlermiydi beni benden eden
Gönlüme yagan her hüzün damlasi cagiriyordu sanki beni
Uzak ve bilinmez ülkelerden

Kacip kaybolmak istiyor bilinmezlerde bu deli basim
Icim sanki tasiyor her an patlamaya hazir bir volkanim
Kacinci asrin kacinci yiliydi cekti gitti seninle ruhum
Bir bedelse yada bir borcsa eger bu ödedigim
Ben suskun ve ruhsuz her gün ölür, borcumu öderim

Git hadi git diyorum kendi kendime
Gitmeye ne yürek kaldi ne derman bende
Rotam silinmis icimin seyir defterinde
Ruhumu alip gidisinle bedenim enkazlarin ta dibinde
Bu enkaz senin eserin simdi gurur duy kendinle

Simdi önümde sadece solugu kesilmis yokuslar
Ne baharim kaldi ne yazim, yasiyorum sadece kara kislar
Söküp atamiyorum iste baglatilmis karalar
Gülüsüme konmus kanadi kirik kuslar
Coktan solmus gönlümdeki mor menekseler

**Suskun Hüzün**