Ümitler biterdi hep
Döşenirdi yollara
Mor menekşeler açtımı
Yeşeren umutları
Kim tutardı bir daha.
Önünde ilk mektebi vardı
Koca beş yıl geçecek sınıflarda.
Akşama koca öküz kapıdaysa
Aramaya gitmeyecekti dağlara.
Tavuk yumurta verecekti mesela
Annesi öğleye pişirecek,
Oynadığı çelik çomak oyununda
Belki de galip gelecek.
Şansı yaver giderse
Bugünde tarlaya gitmeyecek.
Bildiği mantar yerini
Talan etmemişse kurtlar kuşlar
Atacağı narayla
Dağ taş inleyecek.
Bahar bir gelse eğer
Bulduğu dağ çiçeklerini
İnci gibi dizecek.
Şunun şurasında bir hafta daha
Babası kömürden gelecek
Peşi sıra dağları taşları
Belki de kasabaya getirecek
Gördüğü her arkadaşına
Panayırı ezberletecek
İnsanlarla gülecek
Onlarla sevinecek
Ne bilsin ki umut tarlaları
Günden güne eriyecek
Gelebilmek için bile bir daha
Bir sebeb görmeyecek.
2/4/2009
Muharrem AkmanKayıt Tarihi : 2.4.2009 19:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili Kardeşim Sayın: Muharrem Akman
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum çok güzel bir şiir olmuş.
Tebrik ediyor başarınızın daim olması dileklerimle birlikte sayfanıza geldim.
Güzel şiirinizin hakkı olan: tam puanı Tekirdağ'dan gönderiyorum, Lütfen kabul buyurunuz.
Kaleminiz her daim kudretli, İlhamınız eksilmesin diyorum.
Sevgi ve Saygılarımla.
Dr. İrfan Yılmaz. - TEKİRDAĞ.
Kimininse avuçlarında açar
Mor dağ menekşeleri
Kimine kafdağının ardı
Kimine yüreğinin ortası
Umudun çiçekleri
Ektiğimiz yerde büyümez mi tohumlar
Saygıyla
Fatma Hatun Esen
tebriklerimle.
TÜM YORUMLAR (11)