Biliyorum, çok seversin Mor menekşeyi
Doldurdum her zaman, yattığın yeri
Bir seferinde mor menekşe bulamadım
Kanımı damlatıp, mora çevirdim beyaz karanfilleri
Biliyorum, ruh gidince manası kalmıyor bedenin
Karşımda, toprağın altında gözlerin, billur sesin
Soruyor, kuşların seni bir de çiçeklerin
Beni sorma, serkeş oldum ve de bedbin
Bilmiyorsun, gün doğmuyor artık hayatıma
Alışmak istemiyorum zaten yokluğuna
Geldim bugün yine istirahatgahına
Mor menekşelerle donattım, baştan sona
Ölünce rahata erecek bu ruh ancak
Zaten beyhude hayat, yavaşça solduracak
Bu beden mutlulukla yanıbaşına uzanacak
Mor menekşeler artık öksüz kalacak
Kayıt Tarihi : 1.10.2016 06:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!