Mor Koyun Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Koyun’um, koyuncuğum kınalı yavrucuğum
Karabaş havlarken ürktüğüne üzüldüğüm
Kırlarda, tepelerde beraber koştuğumuz
Eğer sana kıysalar o zaman ben ölürüm.

Hep yanıma alıp ellerimle beslediğim
Koyunum güzel dostum tüyünü taradığım
Seni de kuzuların seninde bir canın var
Ne sana nede cana kıymasınlar küserim

Koyunum hep melersin yüreğimi dağlarsın
Çok küçüktün büyüdün meralarda otlarsın
Kurbana az günler kala yüreğim kanıyor
Ah, mor koyunum meleme sen beni üzersin

Koyunum, koyuncuğum yüreğimin baş tacı
Tanrının kurbana yoktur asla ihtiyacı
Kavurma, pirzola, biftek, ızgara sevenler
İnsani, çiçeği, canı öldürmek çok acı

Dağlarda, tepelerde renga renk kelebekler
Pek güzel pekte hoş lâle, sümbül, menekşeler
Seninle çok koşturduk seninle çok oynadık
Yüreğimin parçası kurban olsan ölürüm.

13.11.2010
Yıldırım