Mor Koç'um Şiiri - Tahsin Koç

Bir mor koçum vardı
Kıvrık boynuz ve teker kuyruk
Oldukça sevimli bir yıllık kuzuydu
Çok zayıf çelimsizdi
Ben ona bakmaya, onu beslemeye başladım
Çok ilgilendim her gün iyiye gidiyordu
Durmadan ona arpa, kırma ve ekmek yediriyordum.
Bir yıl gibi bir zaman geçti aradan
Çok gelişti koskoca bir koç oldu
Suyundan, yeminden, yünün taramasından,
Her şeyiyle ilgileniyordum.
Oldukça güzel ve bakımlı bir koç oldu
Tabiri caizse tüm ihtiyaçlarını karşılıyordum
Bana çok alışmıştı benden ayrı durmazdı
Bir gün dikkatimi çekti, beni tos’lamaya başladı
Beni görünce üzerime saldırıyor, boynuzluyordu
Ben işin başında gale almadım, ama!
Gün geçtikçe baktım, ciddi ciddi bana saldırıyor
Ne kadar onunla ilgileniyorsam
O da o kadar bana saldırıyor
Artık çekilmez oldu!
Ben ona bakıyorum, onu besliyorum o beni boynuzluyor
Yani deyim yerindeyse
Besle kargayı, oysun gözünü hikâyesi
Çok zoruma gidiyordu
Her şeyini ben veriyorum
Bütün ihtiyaçlarıyla ilgileniyorum
O yiyip içip semiriyor ve güçlendikçe bana saldırıyor
Birkaç defa feci şekilde beni tosladı canımı acıttı
Artık ciddi ciddi düşünmeye başladım.
Ben bunun tabiri caizse tüm rızkını temin ediyorum.
Buda bana nankörlük ediyor, bana saldırıyor
Artık bardağı taşıran bir olay oldu!
Bir gün küçük kardeşime saldırıp felaket boynuzlamış.
Bunu duydum canım çok sıkıldı,
Gittim Babama Şikâyet ettim
Ya bu koçu kes! Ya da bu koçu sat!
Artık canıma tak etti dedim.
Babamda ne oluyor oğlum, o koç benimdir diye,
Kimseyle bölüşmüyor, üzerine toz kondurmuyordun
Evet, öyle idi amma, o nankör çıktı
Ben onu besliyorum, oda durmadan bana ve kardeşime saldırıyor
Böylesi bir nankörlük olur mu? Dedim.
Babam dedi ki; Oğlum sen öyle bir tavır sergiledin ki!
Sanki bu koç’un tüm rızkını sen veriyorsun.
Ve o nispette ondan hesap soruyorsun dedi.
Bende evet dedim!
Babam dedi bak oğlum! Koç’un yaptığı nasıl zoruna gidiyor!
Allahu Teâlâ’nın verdiği nimetleri sen veriyormuş gibi ondan hesap soruyorsun
Bu bir hayvan, nankörlük ettiğini bilmez yani akıl sahibi değildir.
Sen şöyle bir düşün!
Yüce Allah(c.c.) kullarına milyonlarca rızık vermesine karşılık
Ona yaptığımız nankörlüğü düşün!
Allaha karşı tüm isyanlarımızı düşün
Ona karşılık yerine getirmediğimiz kulluk görevini düşün
Ey! Kulum; Bu yasaktır bu haramdır, dediği şeyleri ona inat yaptığımızı düşün
Eğer Allahu Teâlâ verdiği nimet karşısında, bizi öldürseydi sanırım!
Bu dünyada bir saniye değil, bir salise dahi yaşayamazdık.
Veya öyle yaşama hakkımız olurdu.
O hayvan akıl sahibi değil, onlar hisleriyle yaşar
Oysa Allahu Teâlâ; İnsanlara akıl vererek en üstün varlık olarak yaratmış!
Bütün rızıkları ve imkânları insanların emrine vermiş,
Ve ceza ve sevap diye de iki yol göstermiş? Şimdi iyi düşün!
Kul olarak yaptığımız isyanımızı, küfrümüzü, şükürsüzlüğümüzü
İtaatsizliğimizi, vurdumduymazlığımızı düşün!
Allahu Teâlâ; Verdiği tüm nimetleri bir sorarsa bizlerin hali nice olur?
Şimdi söyle Koç mu nankör? Yoksa biz Allahın Kulları mı nankör?

Ankara- 02.08.2013