Mor Işıklı Şehrimde Şiiri - İlyas Han Şahin

bir şehri terketmekle başladı herşey
yarısı alınmış bir ömrü yarısı çalınmış bir hayat karşıladı
ne güneşin ışığı, ne kuşların cıvıltısı
sadece havada simsiyah bir karanlık vardı
özlemiştim işte
parçalanmış bir hüzün hikayesinden geri kalan
hastalıklı bir kötümserlik olmuştu
sağa sola küfürler edip
dumanları yumruklayıp bağırıyordum

üzerimden uçuyordu dağlar bulutlar arasında
hüzün melekleri özlem zebanileri ile
ellerim başımın arasında
hep beraberdik
bir çift kopmuş baş vardı çok ötelerde
vadedilmiş bir zamanı yaşayan
anlamayan, anlamayacak olan
ah ulan
yapmamalıydım bunu
vermemeliydim başımı kendim kesip sana
alıp götürmeden mutluluğumu
önce ben yollara düşmeliydim
anlatmak için vefadan duyduğumu

yalnızlık kader, yalnızlık bir hikaye
nesnesi öznesinden azade
mutsuzluk, hüzün ve bekleşiy
ellerinle kopardığın çiçeklere ağlayış
her an pişmanlık, her an karanlık
nerdesin kalabalıklardan bağıran geceler
nerdesiniz hani kaçışlarım
kalabalık yoktur, yalnızlığı unutmak vardır

içinde özleyerek siyahlaşan yarım kalmışlıkların
satılmışlıkların, eskimişliklerin ve bahtsızların
sevilenlerin özlenenlerin ve umutların
bir şehri terk etmesiyle başladı herşey
gece öldü gündüzün ellerinde
ışık aşıkken geceye hemde
karardı şehir, ıssızdı sokaklar bende
ellerimin arasında kurumuş başım
kalabalıkta dolaşıp
yalnızlığı aramışım
ölmüşüm peyderpey
bir şehri terketmekle başladı herşey..