Mor İlahiler Şiiri - Keziban Arpacı

Eyyub'un sabır taşı Yusuf'un kuyusuyum
Kirpiğinden süzülen ikindi uykusuyum
Başlama ister bana ister isen bende bit
Niyetsiz namazının şuursuz rükusuyum

Heybene müptelâyım aşım ki gözlerindir
Kuyuda susuz idim çatlayan sözlerimdir
Ya derdini bana sat ya beni kuyuna at
Kirpiklerde tutuşan yaş değil közlerimdir

Sen ateş ben pervane sen çağır ben geleyim
'Yanmayacaksa bu ten kanatları neyleyim'
Eşiğinde bir hizmet lütfeyle ey sevgili
Nazarın muhabbettir selamınla öleyim

Edebin gölgesinde terleteyim ruhumu
Yusuf ki kıskanırdı kuyusundan kuyumu
Sevda zor zanaatmiş aşk ise mor bir rüya
Ya beni de uyandır ya da uyu uykumu

Mintanına vurgunum derdinden ukalayım
Gel ki yar hevesinle yolları şaşırayım
Sen, yıldızsız gecede rüyalarını kutsa
Gölgenin gölgesine ben ney’le ulaşayım

Yerim olsa âlemde peşinde ne işim var
Âlem ki sığmış bana bir sana darmışım yar
Leylâ diye yandığım bir yetim tesellisi
Cehennem yalnız benim,benim büyük günahkâr

Dilimdeki dert değil say ki kuyu rüyası
Sırtımdaki sızılar bir âh’ın son duası
Ben sende O’nu buldum sen de beni hayra yor
Bezirgân duasıdır kezibanın hülyası.

malatya,ağustos,2bin9