Mor Hırkalı Aşk Şiiri - Kenan Yaşar

zindandan çıkarılan özgürlüğün sesi mi
ak düşmüş karlar hangi yorgunluğun mevsimi

hangi söz mangasıdır seni kurşuna dizen
hangi güneş hangi ay hüznüne nöbet tutan
gökkuşağı hisleri yürekte ayrıştıran
hangi hülyadır seni hayal kentine atan

anlatıp yorulma gül ne çiçeksin bilirim
ben gülü de bilirim dikeni de bilirim

öpülesi ellerin kiremit üstü desen
parlak ve çisiltili merhamet rengi dokur
yağmurlardan aldığın her çizgi çaresizlik
şahdamarı yırtılan böğürtlende ruh bulur

sevincin kasasından düşer pırlanta ümit
mevsime kilit vurur zaman yağmaya çıkar
gamzendeki gizeme ödül koyarken ey gül
gözyaşlarınla bana ağıtlar söyleye dur

sar sevda yumağını düşünme sonrasını
ey gül serme üstüme aşkın mor hırkasını

poyrazın karanlıkta bulutu ağlattığı
hüzünleri savursan yel alır dargınlığın
dört nala yöneldiğin kederin kavşağında
atların yelesinden düşer kırılganlığın

cenneti cehennemden ayıran şelaledir
rüyalar ikliminde varlığın ve yokluğun
kuytu bir ihanete idam çıkan kararda
ey gül sesi kırılmış kalemdir suskunluğun

ben fıçıda oturan gün görmüş durgun deniz
sen sırça sarayında aşkı örseleyen iz

ben hüzün şairiyim mecnun’dan el almışım
bülbülden gam almışım leyla’dan gül almışım
aşkın mor hırkasını yalnızlık mevsiminden
gözyaşıyla ödemiş üstüne dil almışım