O Bana Ankara Ben ona İstanbuldum

Devinirdi yüreğinde çağlayanlar
gözlerimde asılı bahar mavisi
dağ yamaçlarında bir gül
yüreğimde kor gibi
renklerde mor gibiydi...
Leylaklar ıslanırdı gülümseyince
O bana Ankara ben ona İstanbul'dum.
onu yağmurlu bir günde buldum.

Ben dolunayı onun yüzünde
güneşi tebessümünde buldum
gurbetin canhıraş sokaklarıydı
sesime ses verişinde buldum.
O bana Ankara ben ona İstanbul'dum.
onu ucu yanık ufuklarda buldum.

O gülümseyince hayat bulurdum
yağmurda yağmur, suda suydu
Leyla desem aradığım buydu.
Mecnun olmasam da seven kuldum
O bana Ankara ben ona İstanbul'dum
onu yokluğunda buldum.