Mor Damar Şiiri - Suat Seymen

heyecanlı bir yorganla örtüyoruz zamanı
dumansız bir haberleşmenin krokisini çizdiğimiz bir akşamı soyutluyoruz önce
bir salatalık gibi soyduğumuz
ve sakladığımız gizem somut
kış çöküyor akşama usu buluyor pembe
çıtırtılar doluyor yüreğe
ısınıyor lamba kızıl bir ışık veriyor sonra
ve sen koyu kırmızı bir alevle yanıyorsun
kor gibi yanıyorsun en çokta dudakların oluyorsun
gecelerin en tekinini soluyoruz
nemli bir kadife gibi sarıyorsun tenimi
örtülüyorum
mırıl mırıl bir dinginlik oluyorsun
aniden kasırga yeniden dinginlik
sürüyor sonsuzca
damarlarım çekiliyor ve pompalıyor kanı bir daha
giriyoruz gecenin koynuna
mırıl mırıl bir sessizlik oluyorsun sonra
kocaman bir yumak oluyoruz deliksiz bir sabah oluyoruz
renkli görüyoruz şekiller oluyoruz saklı pencerelerimiz
sıcaklık yumuşaklık ve huzur
yoğun adrenalin yağarken zamana
ah ne güzel şey uyanmak sana ve yaşamak seni
umutlar oluyoruz tuğla tuğla
sonra bilmediğim bir adresi soruyorsun
çırpınıyorum tarifsiz
sapak sapak sokak sokak kayboluyoruz aradıkça
dumansız haberleşmeler örüyoruz yeniden
bir kazak gibi giyiyoruz
derken buz kırılıyor saçaktan
kopuyor gürültüye düşüyor
eriyor hiç olmamışçasına kayboluyor varsıl
üşüyorum nasıl titriyorum nasıl
açılıyor morun şahdamarı nasıl
kanıyor kanıyor
karanlık sonrası karanlık oluyor
kasırga sürüyor boşlukta sonsuzluk kalıyor
kayboluyorsun sen ve yokluk şekilleniyor …