Mor Çiçeğim ve Deniz Şiiri - Güliz Ardilli

Bugün her yer sessiz,
Deniz suskun gök suskun,
Kuşlar cıvıldıyor ama.
Sarmaşığım mor bir çiçek açmış.
Mor bir çiçek karşımda.
Suskun ve serin denize bakıyorum.
Kuşların sesini dinliyorum.
Hafif bir rüzgar esti,
Mor çiçeğim titredi ama eğilmedi.
Denizde belli belirsiz ışıltılar,
Yapraklarını dökmüş ağaçlar,
Bir de yeni yeni çiçek açanlar.
Bazıları yeşil bazıları kuru yapraklar.
Bulutlar güneşi saklamış,
Ancak küçük ışıltılarını denize saçmış.
Birkaç martı geçti şimdi önümden,
Karga, güvercin, saksağan, serçe hep gördüklerimden.
Sığırcık en sevdiklerimden.
Dinliyorum ve seyrediyorum sadece,
Bu güzel manzarayı sessiz ve derinden.
Şimdi bir tekne geçmekte,
Kumru sesi eşlik etmekte.
Suda iz bırakan tekne,
Yavaşça limana süzülmekte.
İki kişi indi içinden,
Tekneyse geri döndü sevgilisine.
Bulutlar ilerliyor birbiri ardı sıra,
Denizdeki ışıltılar ise fazlalaşmakta.
Değişiyor her şey zaman geçtikçe,
Değişmemek mümkün mü zaman ilerledikçe?
Birisi koşmakta aşağıdaki caddede,
Belli ki yetişmek istiyor bir yerlere.
Mor çiçeğimin arkasındaki deniz,
Ve esmekte olan serin rüzgar,
Gökyüzü bir de kuş sesleri,
İşte hayatın ta kendisi.

1 Nisan 2011 14:35 / İstanbul