Mor Çiçeğim Şiiri - İsmet Bozkurt

Ayrılık olmazdı hiç senle hesapta bizim
Leyla’nın közüyüm ben, gel artık mor çiçeğim
Yürüyorum çöllerde kayboldu ayak izim
Yunus’un bir sözüyüm, bil artık mor çiçeğim.

Sokaklar ağlıyordu yanık türkü okurken
Sevdayı gönlümüze nakış nakış dokurken
Tel tel olmuş zülfüne elimi dokunurken
Sarmaz oldu sineye, kol artık mor çiçeğim.

Miray’ımdın göklerde yoktur senin tarifin
Gölgen yere düşünce bendim bir tek sahibin
Bu aşk’a yedi iklim yüce Allah şahidim
Bahtımdaki karayı, sil artık mor çiçeğim.

Seleme uçurmuştuk şehrimin göklerine
Otağlar kurmuştuk biz zemheri eteğine
Dalımdan düşüyorum feleğin çemberine
Kaybolmuşum çöllerde, bul artık mor çiçeğim.

Yıldızlar indirmiştik umutlar yaylasına
İpek yolu çizmiştim gönlümün rotasına
Kör yazıyı o yazdı alnımın ortasına
Gitmez oldu öteye, yol artık mor çiçeğim.