Mor Çeşmesinden Boşalan Gözler

ela gözlerimle
yeşil bakmayı ertelediğim gün
damıtılmış morluklar serpildi gözlerime
yanaklarımda dudak gölgeleri
teneşire tutsak gözlerim

ruhuma
bir beden büyük
gölgem

diyebilseydim uykusuz bir sisi içinde
artık bütün yokoluşlarımın rengi sissiniz
gölgeme bir ten dokuyor sesiniz

sonbahar renkleridir
yokluktan kalan
alevlense yüreğim
harlanır cehennem

kurumuş dudaklarında oysa cennetim