Mor Bahçeler Şiiri - Engin Köykolu

Dün mor bahçelerdeydim
Tomurcukların çiçek açışlarını izledim
Toprak kokusuyla sarmalayıp çiçekleri
Ciğerlerime çektim

Bir bülbül sesiydi kulağımı okşayan
Rüzgârın saçlarıydı tenimi gıdıklayan
Ve bulutlar beni diyar diyar dolaştıran
Dokunmak isteyip de dokunamadığım
Yaklaştıkça benden uzaklaşan
Bulutların beyazlığıydı
Bana sevgiliyi hatırlatan

Salkımlardaki kara üzüm tanelerinin
Üzerinden sızan çiğ damlacıkları
Solmuş çiçeklerin yapraklarındaki hüzün
Çatlamış toprakların kapanmaz yaraları
Ve güzün ağlatan yalnızlığıydı
Bana ayrılığı hatırlatan

Dün mor bahçelerdeydim
Şimdi dört duvarın sessizliğinde
Rüzgârın uğultusunda titriyorum
Dün mor bahçelerdeydim
Şimdi o bahçelerden birinde
Toprağa karışıp tomurcuk olup
Çiçek açmayı bekliyorum.