Mor Şiiri - Onur Özkaya

Avuçlarımıza sığmayacak kadar büyüktü gökyüzü
Ve kucaklayamayacağımız kadar narin
Alıngandı umutlarımız
Göğsümüze,sinemize sığamayacak kadar engin
kederlerimiz vardı.
Ufacık bir tebessümü mutluluk sayacak kadar ümitvari,uçarı hayaller peşindeydik belki de..
Uykulu gözlerle bakıyorduk hayata
Ya da gerçek rengini görmüştük de
Kalbimizdeki morluğu kimse görmesin diyedir.
Uyanmak istemeyişimiz
Kim bilir.?
Yaşanılan güzel yılların yokluğu,kırıklığı
Her nefeste bin fersah yalnızlık
Mor bu hayatın en canlı rengiydi oysa
Anısı kalbimizden hiç gitmeyen
Bu kekri yalnızlıklar portresinin...

Onur Özkaya