Mor Şiiri - Aylin Yabanoğlu

düşse ellerim bir dipsiz kuyuya
çıkarmak için kim uzatır ki elini…
gözlerim mi?
onlar çoktan kör oldu.
sana mor krallığın ülkesinden
ışıltılı taçlar getirmiştim
ama mor sana yakışmazdı ki
bana da yakışmadı hiç.

sessizce durdum odanın köşesinde
arkam herşeye dönük
toplanacak ne kalmıştı
giderken herşeyi götürmüştün
herkes kendi yoluna gidermiş ya
peki ben nereye gidecektim…
bir yolum var mıydı ki,
bilemedim.

telefonun zili çalıyor durmaksızın
anne?
yolun bana yakın mı,
ben de geleyim…
koşarsam yetişir miyim?
öyle bir rüzgar çıkmış ki
saçlarımı iki elime rağmen zaptedemiyorum
dünyanın bütün rüzgar gülleri
deliye dönmüştür bu gece
pencereler birbirine çarpıyor
kırılsınlar diye bıraktım hepsini özgür
yollar nereye çıkar ki bu rüzgarı izlersem
anne?
sana çıkar mı?
bak, ellerimi saklayacak bir yer bulamadım
yüreğimi de.
taçlar sana yakışır, derdin anne
ben mor olanı taktım
o da bana yakışmadı
sana taçlar yakışır derdin anne
oysa ben
bu gece
bütün taçları
ve bütün inançları
yaktım anne!