Montaj Şifa Şiiri - Çetin Hacıfettahoğlu

Uzun zaman geçti aradan
Dün aynı filmi seyrettim
Oyun aynı,oyuncular aynı
O gün çok ağlamıştım
Dün nedense ağlayamadım bi türlü
Zorda olsa bir damla gözyaşı istedi yanaklarım
Ama nedense ağlayamadım
Yönetmeni olduğum hayatıma o günkü vizörden bakamadım
Yıllar geçince her şey kamera önüne itildi
Bense ardında çaresiz
Benimki yalnızlık hastalığı işte
Buradan her şeyi seyretmeyi seviyorum aslında
Oyun içine oyun ekleyip,montajında gülüyorum
Çoğu zaman kendime gülüyorum
Bazen rol çark edip gülümseyişler bana dönüyor
Dedim ya benimkisi yalnızlık hastalığı
Şifayı montajda kesip yapıştırırken arıyorum
Kendimi bulup aralara ekliyorum
Zor belki uğraşmak,kesmek,yapıştırmak,eklemek
Ama
Hayatımız zaten kolaj gibi değil mi?
Yamalı bir don gibi üzerimize giyiyoruz
Kimi arkadan,kesiyor,hissettirmeden
Biz önden yamıyoruz kesileni görmeden
Dün aynı filmi seyrettim yeniden
Oyun aynı oyuncular aynıydı
Ağlayamadım o günkü gibi
Meğer akan gözyaşlarım,çürütmüş film şeridini