Monoton - Hayatımın Şiiri #3

bıkkınlık veren bir gün
monoton yaşamın meyvesi
tek farklılığı problemler olan,
sordukça sorun çıkaran...

rüzgar bugün yanaklarımı kesmiyor
bu etki rüzgar değil ayaz
öylesine derin ki içimde,
sönmüyor...

belki güneş görsem halim değişir
içimde solmuş çiçekler filizlenir
her şey affedilir her şeye rağmen
ama doğmaz o güneş başıma

ve ben bırakmam beni yaşatanı
acı olmasa nasıl anlarım
varlığımın değerini
anlarsam ne işe yarar bilmem.
bilmemekten iyi olsa gerek.

tüm olay sevmekte belki
acısını bile sevmeli midir,
insan katlanmak için...

insan niye harap ediyor kendini
sonunu bildiği şeyler için
bu küçük dünya sofrasında,
neden vazgeçiyor...