A-monoton Hayat! Şiiri - Mikdat Bal

Başımı alıp da gitmek isterim
Çektirdi, çekilmez monoton hayat
İnsansız bir dağda yitmek isterim
Bıktırdı, çekilmez monoton hayat

İtimadım yoktur artık kullara
Basman bundan sonra çürük dallara
Ah-ı figan ile beni yollara
Baktırdı, çekilmez monoton hayat

Yıkılır zamanla burçlar kaleler
Cam gibi dökülür sırça kuleler
Koku vermez şimdi güller laleler
Söktürdü, çekilmez monoton hayat

Dertler sağdan soldan edince hücum
Sonsuz elem keder bitmiyor acım
Ayakta durmaya kalmadı gücüm
Çöktürdü, çekilmez monoton hayat

Bir kuşluk vaktinde ısınır suyun
Perdeler çekilir son bulur oyun
Beni teslim alıp sonunda boyun
Büktürdü, çekilmez monoton hayat

Yollar aşılmadı, elde el gibi
Nasıl geçti bilmem yıllar yel gibi
Gözümden yaşları her gün sel gibi
Döktürdü, çekilmez monoton hayat
……..Uyanmadın Mikdat, biraz daHa yat!

Ozan Mikdadi