-Monoloğa Davet- Şiiri - Derin Deniz

Bir yanım sen isen
-ki hala öyle sanırım-
o yanımı,
sevsem
isot yine
yersem
daha çok acı...

Ve diğer yanım
hala kendimdeyse de,
şimdilerde
şaşkın
ve yine sersem...

Desem;
-bir dinamitlesen kendinde ki kaygıları...-
ahh,sonra...
sonra bir bulabilsen,
yürek bahçende
saklambaç oynarken
aramayı
unuttuğun
çocuğu...

Dilegelsen
çelişkilerinin nedenlerini anlatsan.
ki,zaman ilerlemiş
çocuk,büyümüştür artık
bilmeli
anlamalısın...

Ne desem.............
kandırılamayacak kadar
yetişkin(sin)
çünkü (bilirsin!)
'acılar olgunlaştırır insanı...'

Unutuşlarını hatırlamanın
vakti gelmedi mi daha?
ki,günlerden ilkbahar
aylardan güneş
mevsimlerden umut
yıllardan gökyüzü mavisi...
lütfen duyumsa...

Ve hala
özlem vaktinde bekleşir
o çocuk.
Hiç bir şey bitmemiştir daha
bilir (bilgedir!)
ve bitti gibi gözüken her şeye,
belkide
yeni başlanmıştır
yahut başlanacaktır
kim bilir?
bundandır ya
bir garip hüzünle karışık
sevinç...

Görebilsen
(bitişte
olan 'arasıra'lar
hatırına
işte)

Sonra sarılsan
bırakmasan...
sırrına ersen,
yüzlerce yıl da geçse
çocukluğunun
en olgun yanın
olduğunun...
ahh,ille de anlayabilsen işte
neler saklı
aramayarak
dahası unutarak
kanattığın o çocukla
yaşanacak
yaşanmış,
gelecekte
ve geçmişte...
bunu
bir yaşayabilsen işte...
Lütfedip anlasan...
zahnet olacak ama
son bir davettir
sana...
alınma
ve yanılsama
sadece davettir...