Monolog hayali + hayali bir monolog: Kıs ...

Heyecanla cama yaklaştı tıknaz Penrose.
Kapıdaki sıradan avare kent korucusuna verip
de geçtiği paranın hakkını değerlendirmeliydi.
Artık hemen hiç kullanılmayan caddeler
ve sadece taştan, veya yeni başka
malzemelerden cambaz kuklası evler.
Dairelerinden, işyerlerine havalanmak üzere
koşuşuyorlar asansörlere, koridorlardan;
büyük gökdelenlerin çatı teraslarındaki
pahalı araçlarına, ve hala süslüyorlar onları...
Nasılsa öyle, kapısında, bir vücut şifresiyle
korunan mağrur camekana yaklaştı.
Şifreyi açmış olan bu yerin görevlisi,
şimdi içeride hamburger tıkınıyordu.
Sessiz bir kalın taş bloğa kazılı
bir adet fışkıran ot vardı orda,
görmeye girdiği yer gişelerin ardında:
Çok parlak gözüküyor, bir incelik
ve ince'lik.. ile yağ –peki, grizu da mı?
Buz gibi, mimik vermeyen,
sarsılmayan bir iç geçirme ile:
'Keşke durabilmiş olsaydı
Manyas'taki gibi kuşlar,, ağ,
ağaçlar, ve göller; görebilirdik
o zaman çevrede bazı panik insanlar.'
Korucunun vermiş olduğu uzak odun kulede elinde
Steiner safari 8 çarpı 30, izle gölü bak made in Deutsch;
hükümet dağıtmış mıymış neymiş vakti zamanında,
Gerhard S. olmalı bir avuç bunlardan
uzak geçmiş hükumetlere veren...
Buz gibi, mimik vermeyen:
Soğuklukların’ın toplum içine uyumunda,
ey be, sen de mi yoksa onlara benzedin! ? (!)
Yukarıda, cirit atan uçan otolar...
Görebilirdik, görebilirdik vazoyu,
burguyu sıyrılanları süzülende
Tebeşirle kara tahtaya yazabilirdik.
Tek aynılık, gökte ışık kalan
yıldızları, burdan şehrin, ve karanlık.

Kısa bir yağmursuzluk anti-ütopyası
ve ama kısa bir distopik yağmursuzluk….
Ve, kısa sürecek uzunlar, hala sonradan geldi:
Acz sahibi garibanın
–ve belki de M. Gökçek’in- yağmur duasındaki
hareketli ama boynu çöle gömülü
aynadan geçtikten sonra bambaşka
bir halde bürünen Alice değil mi şu,
bilimkurgudaki sıra dışı yağmurluk?