Monolog 2 Şiiri - Metin Toprak

Her, gün ağardığında
Hüzünle, dertle dolar içim.
İnkar yersiz
Böyle yoğrulmuş hamur
Böyle şekillenmiş biçim
Hal-tavırdan belli.

Müntehir idelerle sarılmış her yanım
Hiç mi olmadı sevinçli, neşeli anım?
Diye sorgularım
Bir koca çınar ömürde.
Akıl terelelli.

Olmaz mı?
Oldu tabii, çilingir sofralarda
Şuh kahkahalar arasında hep anılarım
Yalnızlıkla... loş odalarda
Kafa tuttuğum da oldu feleğe
Çakırkeyf gülüşlerle
Es geçtiğim de oldu
Öptüğüm de, sarıldığım da
Beni çoğunluktan ayıran eleğe
Nasırlı ellerle.

.....

Hüzünlü gecelerde ay göründü mü
Dönerim, dönerim uyuyamam
Bir hançer gibi saplanır. iniler sızı
Ve illaki yağmur yağdığı saatlerde
Kapı çalınıyor gibi gelir bana
Cama vuran her damlanın sesi
Sevindirir ben gibi garibi. kimsesizi.

Kâh bir çekirdek ailede düşlerim kendimi
Ben, sen ve iki yumurcak
Kâh özgürlüğüm ağır basar
Yıkarım bendimi.
Nerede akşam... desturu tamam da
Sabah... hep orada olmayacak.

.....

Geçtim hepsinden
Bu mey dolu şişelerden
Bir yere kadar her şey
Ömür kısa
Özlemimde
Kırılmadan kadehler, dost gelende.

Hey falcı
Yalan da olsa
Sen yine söyle
Açım teselliye şu an
Var mı üç vadede?

*****
kutbo
Adana 03.02.2011