Monolog Şiiri - İbrahim Durmuş

***

yüzün yok demeye
istemeye
aklından geçenler
kim bilir neler neler…

yüzsüzlüğe vurup yüzleşsen yanlışlarınla
senden kaynaklanan ne var ki
yüzde yüz esarettir yaşam
yüzde yüz
yüzbeyüz
doksan dokuz-yüz
karada yüz-havada yüz-suda yüz
sadece yüz
astarsız yüz…meşinleşmiş yüz...
kasap süngeriyle silinmiş yüz…..

yüz çevir yakınlarına
yüz verme ondan başkasına
yüz görümlüğü ver
ulan dangalak
şimdiye kadar görmedin mi
yüzünü…..onun.
kimi kandırıyorsun
gördün…kim bilir daha nerelerini… ikiyüzlü-ahmak…

yüz- canına oku
derisini yüz
yüze yüze kuyruğa gel de gör burnunun direği
düşermiymiş…düşmezmiymiş
yani osuruktan işler peşindesin.. …..

yüz elli kuruş.. yüznumara…koca kentin ortasında
bu ne para...
çömeliş..iki zırt-bir zart…arıtma da yok ya..yüzeyde mahlükat.

yüzleşilmez…tarihle…kültürle…töreyle…
yalanla-yanlışla…sapkınlıklarla yüzleşememe…yüzsüzleşme….
yüze vurulsa para etmez
yüzün derisi kalın
alınmayacak-anlaşılmayacak
yüze tükürülse yağmur yağıyor sanılacak

çevirme yüzünü doğuya-batıya…
öne-arkaya
kuş beyinli… sen… sen olsana sen
dökersin…. önünden yemezsen
ananın adını soracak.. kime yüz versen…
yumuşak yüz göstersen.
.
bugün tersimden kalktım…afyonum patlamadı….
bir de sol şakağımda koca düğme izi…kaputumun düğmesi.
yüspara gibi kalıbı çıkmış suratıma… iki-bucuk kuruş.. sarı..ortası delik..yani yüz para… cep harçlığı kadar bişey….yüz kızartıp istesen adamın kesesi delik. hörgüçten yiyor...cep boş-cepken boş…
adamın yüzü yok-yüz yüze gelmeye…dolma irisi parmakları katmerli
elde yok-avuçta yok
korkar yüz vermeye.... elli de veremez mi acaba…
veremez….yüksek kaldırımda beşlik simitler olsa
ne yapar yapar
bulur buluşturur
verirdi garibim…ne yapsın paslanmış....
yüz sürer türbenin duvarına....kırk yolda bir..
yüzüne kan gelir
yüz karası derler ama safsatadır
tornaçark aslında
su yüzüne çıkarır ezilmişliğini,
ne cevher olduğunun ispatını
yüzünden okursun

salaklık yüzünden, yüze gülene yüz verir..
tutmaz yüzü
açılır yüzü- gözü..oynar yüzü-gözü
düğümler gevşek…yüz yumuşak
düşünce pak….
dert yüzü görme…. yüzün hep gülsün e-mi..
salak oğlu salak

kapılıp gitmişsin bahtının rüzgarına
yüzünü gören cennetlik
gel bir-yol göster zül-cemalini
yaratılış denen acı nimetin yüzü suyu hürmetine
göster zül-cemalini
korkma
dedeler öldü....babalar evinsiz....
savaşımda birileri hala....
bebeler erken tadacak ölümün soğuk yüzünü
bebeler baba..bebeler dede..bebeler ata olamayacak.

korkma
yüzünü kara çıkartan olmaz
yüzünü kızartmazlar.
babalar sohbet masasında
babalar rakı sofrasında
yüzlerinden kan damlıyor
bebeler savaşıyor
ülke yüzüstü bırakılmıyor.

yüzünden okunan
suçluluk
azap
acı
yüzünden düşen bin parça
inanç değil bu insanlık
günah değil bu
pişmanlık.

ekşitilir yüzler
gizlenir gözler
timsah gözyaşları....

yazık
bebelerin yüzünü ağartamadı atalar
bebeler erken tadacak ölümün soğuk yüzünü
bebeler baba..bebeler dede..bebeler ata olamayacak.

haykırır bir gurup densiz
cüret gösterir yüzsüzlükleri yüze vurmaya
niyetlenir bir dönem yüz akı olmaya
bir neslin yüzünü ağartmaya
dünle-bugünle yüzgöz olmadan
hesaplaşmaya

yüzüne çarparsın ayıbını
yüzü yere gelecek sanırsın....
düşmeyecektir maske
yanılırsın
beceremezsin
yüzüne gözüne bulaştırırsın
haklısın- alacaklı değil-

düze çıkar
yüze çıkar
yüzünün akıyla çıkar yüze gülücü
ezilirsin
çünkü haklısın
hak dediğin ne ki
mizan nerde ki....
tersyüzdür gökyüzü-yeryüzü.....
yüzüne hasret kaldığın
yüzünü gördüğünde cennetlik olacağını sandığın
hak verdiğin
şimdi hak yemekten yorgun düşmüş, salyaları diz boyu
hak yolunda

yanlış yapılıyor
yüz yüzden utanmıyor
kara yüreklerin melanetleştirdiği
yüzlere bakılacak gibi değilken
yıkıldı duvarlar
koptu yularlar
yüzler gözler açıldı –açıldı da
yüzlerin kiri
kirletti her yeri

tersyüzdür yeryüzü gökyüzü

sürülerce denli yüzünü buruşturur
sürülercesinden yüz bulur
dünya küçülür
yüzölçümü az gelir
birileri hep kazanıyor sanılır
birileri yüzüstü bırakılır

gün gelir
birileri toprağa yüzükoyun atılır
kıçları poyraza açık kalır

birilereinin bağrı açık
birilerinin alnı.