Hayat biraz mono gelirdi....
İnsan kedisine alışırken.....
Sonra kalbin bağımsızlık ilanı...
Birşeyler başka şeylere kavuşurken...
Çok sesli bir yalnızlık...
Susanlar suretlerinden silinirken...
Aklım kendine yetmiyor....
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




zaman içinde birbirine yabancılaşanlar duygusallıktan uzaklaşıp
ve mutsuz beraberlik yerine mutlu yaşam monoloğuna dönüş
Tam Şubat'ça dizeler
Tebrikler efendim :))
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta