Mona ve küçük ömrü...

.

büyük dertlerin başı, ya fakirliktir, ya sevgisizlik (motambo atasözü)

boyum bir atmış
ölçülerim bir bağ ot kadar
sonra güldü esmer yüzünde panayır
mavi resim beyaz diş
bakar mısın demeler
anlatabildimilerde kalmalar

soru geldi
ekmek yemezmisin
zayıfsın rüzgarı bekleyen yaprak
sonra kollarında ince
sevdin mi nasıl saracak

ben şarabım dedi
içildikçe iç güveysi ıssızlık
başı döner pirelerin
sarhoşu, dilbazı, vurgunu
irisi kabası yavanı
nesi varsa geçer elimden
işlerim el emeği göz nuru
bırakılır mı mesleğin huyu

ya dudakların dendi

bir o öpmüştü dedi
kirlenmesin diye öptürmedimdi
dokunmasınlar diye yüze göz ekmedim dedi

bıçağı aldı
elmayı karnından yardı
içini çekirdekden sıyırıp
dişleri arasında dağıttı
ekşi dedi, çok severim ekşiyi
gülümsemesi on yedisinde
öyle belli ki
kafam bozuldu mu keserim dedi
neyi diye sormadan söyledi
görüşmeyi

ismin dedi
mona derler adıma
gencim henüz
doymadım hayata
çok başkayım
aldanma buralarda dolandığıma
gönlümün prensi olsa
bir dakika durmam şuralarda

nasıl düştünlerde bir soru çıkınca
topladı çiçekli eteğini
dedi sorma hiç orasını
aşk kepazesi geldi
elimden tutup buralara getirdi
yüreğime hiç girmedi

yüzünde az yara izi
belli ki ceza kesilmişti

mona dilinde bir türkü
öyle çocuk öyle sevgili
görse aynada sevişirken kendini
utanır yutar dilini
sanki hiç el değmemişti

sana şarkı söyleyim mi dedi

başladı ' çığlık çığlığa'
gözleri doldu
getiremedi sonunu
olmuşların geçmişlerin sesi
susunca öyle gür ki

sana çay söyleyim mi dedi
içmem dedi
sana kola
kilo yapıyor anla dedi
sana su
içmesem, üzmesem seni dedi
biraz yanımda kalsan
az düşünsem
sonra sevgilim gibi gelsen
bana hitap edeceksen
'ömrüm' desen dedi
dedimde güldü
elma şekeri dokundu dudağına
yaladı sarı kedi
güldüğünü görmek ne güzeldi

anneyim dedi
bir bir anlatsam sana
büyümeden nasıl anne olduğumu
kaç karın doyurup
kendimi unuttuğumu
bu hayattan ne umduğumu

anlat dedim

'huzur' dedi
yüzüne bakıp konuşunca
gözlerini çekmeyen
derdimi dinleyen biri dedi
sen dinlersen
mona nasıl sever öğrenirsin

beni sevme mona
ben evliyim dedim
sen evliysen omzunda evli değil ya
yaslayayım başımı
unutayım yalnızlığımı
çok görme bana
omzun senin hem
alır gidersin sonra

yasladı başını daldı uzaklara
ben türkü söyledim
o dinledi

kalem almış yazar derdini
aşk derdi beni perişan etti
ne el güldü yüzüme
ne can dediğim yüreğime

çok dertli türkü
söyleme boş ver dedi
seni dinlerim sadece
söylemesende olur bu gece

sustuk sonra
her yan konuştu
mobilet sesleri
kızlı erkekli bağırtılar
uzaktan köpek sesi
bir küçük tekne
karşı evden televizyon sesi
dükkan önüne atılan şişe kasaları
o kadar kalabalığın içinde ses şarapla sardı

uyan mona sabah oldu
geldik mi dedi

hiç gitmedik ki
düşleri seri verdik
seninle izledik

ben köye gittim dedi
bir gelinlik gördüm
birde sarı balık
ne sorsak birine
hayırdır inşallah dedi
allahı pek sever
pek güvenirdi

elinde tutup cektim
bu kadar hafif bir kadın
içi nasıl ağırdı
içimden düşündüm
hangisini taşımak kolaydı

buralara gelirsen
hani bu son görüşmemi deme dedi
uğra mutlak bana
şimdi öp beni
hayatıma yolla dedi

ellerimle iki yanağından tutup
alnından öptüm
güldü yüzü
hızlandı nefesi
seni çok sevdim dedi
yine gel unutma dedi
kitabın cıkarsa banada yolla
deki küçük kadın monaya
aynada kendini gördükçe
yorulan utanan kuru kadına
'ömrüm' yazmayıda unutma

siz akdenizi bilmezsiniz
yalnızların dünyası öyle geniştir ki
biri selam verse
yüzüde az gülüyorsa
kaderide benziyorsa
ve yalnızlığa kaçıyorsa
bilin ki ek arıyordur boynuna
sevgilisiz deniz az mavi görünür orada

mona düşer yollara
sevmişse birini
ve sevişmişse
halen bakamamış aynalara
kuru yaprak gibi düşer yatağa
kendi kadar küçük yavrusuyla
görürseniz monayı
alın yalnızlığını
omzum sahipsiz dersiniz
yan yana gelip
garip öyküler dinlersiniz

06 06 2006