Mona liza Şiiri - Refik Yıldız

Bir tebessümü yakalayınca ressam
Döküverince tule
Ne cisim kalmıştır ortada ne de manzara
Bir yanı tebessüm ve bir yanı çile
Her yüz yılı aşan aynı hızla
Bir duygu yansımıştır tabloya
Mona Liza…

Duygu değerli kılar biz bez parçasını
Döndürür muhteşem bir tabloya
Dualarında bir tek duygu taşırsan sen de
Dönmez mi acaba ateşler güle, alevler yaprağa?

Ey Mona Liza
Bir tek tebessümle meydan okurken asırlara
Sen her duana göz yaşı katmalısın nedametler le
Döküp de her bir damlasını geçmişin bir kirine
Süt gibi bembeyaz yapabilirsin maziyi
Ve bekleyebilirsin o vakit lütfu
Defter verilirken sağ yandan sağ eline
Sen her beyazın altındaki siyah izi görecek ve utanacaksın
Ama başka kimse görmeyecek o izi…

Mona liza
O senin tebessümün var ya sanki
Altında tarifsiz hüzünler saklı
Ben de öyle bir tebessüm etmeyi umuyorum hesapta
Ve bu hayalle yaşıyorum dünyada
Sanırım sen bilirsin anlamını mona liza
Bir de garipler bilirler belkide
Ama aşıklar bilirler elbette…

Mart 2013