* Mona Lisa Şiiri - Fatma Doğan

FATMA DOĞAN

MONA LİSA

Mona Lisa!
Gözbebeklerinden doğdu çok yıllar önce ,devrim gözlü bir kadın.
meçhul bir gizem saklı, yalın yüzünde, tarif edemediğim,
Ne güldüğün belli be gülüm,ne üzüldüğün .
Nasıl güldürürüm hüzün sızmış , güz benekli yüzünü?
Nice rönesans tablolarını istifledim bu yüzden biliyor musun?
mahzenlerimin en arka odalarında.
Sırf ,senden başkasına paha biçemesin diye hiç kimse.
Kalplerinin bir köşesi kırıktı zaten kiminin,
ya da çatlamıştı bir çoğunun dudağının kırmızı boyası.
bir yığın, gülmeye can atan yarı cansız,yarı tensiz güller dolanmaktaydı o vakitler,
yağlı boya sürülmüş tuallerde
hiç biri senin gibi saf ve berrak gülemezler isteselerde Mona lisa !
Ya mattır bazısının gözlerinde ki ışık,ya da lüzumundan fazla
senin gibi öyle büyülü de bakamaz hiçbirinin gözbebeklerindeki kadın,
ve hiçbiri senin gibi duramaz zamanın duvarında zarif ve asil.
Mona lisa !
Dört bir yanı kuşatılmış çerçeveden bile çağlara meydan okuyan asil kız!
Neydi tüm coğrafyalarda seni ulaşılmaz kılan gizemin
Ve Neydi beni sana mıhlayan o cezbedici his.
Hala çözemedim Mona lisa !
Oysa diğerlerinin
Kiminin görseldi bendeki yeri, kimi duygusal bir obje ,kimi de anısal desenli bir figür.
Hepsini kaydettim bir bir istifleyip, zihnimdeki antropolojik ve sanatsal müzelerin envanterine
Ah Mona lisa!
senin bende ki yerinse, bambaşka,
bir sen yerleştin kalbimin en baş köşesinde kurulu tahta
ama seninde ne sevdiğin belli be gülüm, ne sevmediğin
asırlardır bekliyorum bana kollarını açacaksın diye bir umut
Neden hep kollarını bağlar durursun ,sarılmak ve güvenmek zor mu bu kadar
Halbuki bir uzatsaydın bunca zaman tutmaz mıydım ellerini?
Ne yaşlarımı devirdim bunca asır boş yere sensiz.
Devirdiğim yaşlarıma inat, Hep kaldırdım ayağa, düşen yanımı, protez bir ayakla
Bazen iliklerime dek ıslandım kimselere görünmeden, gözlerinden döktüğün şeffaf boyalı hüzün yağmurlarında
Bazen de kayboldum ,dudağının kenarındaki o gizemli gülüşte
ne Düşler kurdum durdum rengarenk ,zamana meydan okuyan
Düş yağmurları da sırılsıklam, ıslatır üşütürmüş meğer, sensiz ve şemsiyesiz olunca
düşlerimde titreyince anladım, geç de olsa ,
Mona Lisa!
Anladım hep uzaktan uzaktan bakacaksın bana böyle her asır
Haklısın, Hayat sana göre çok uzun daha nice zamanların var belki de önünde
Ama benim için vakit dar , artık aylardan şubat ve ben çok yorgunum
Hatta Dali’nin yalnızlık tablosu kadar yakın bir adım ötemde duruyor yalnızlığımın gölgesi
Mona Lisa ! geleceksen gel bu çağa, yaklaş bana yaklaşabildiğin kadar.
donup kalacağım gelmezsen ,
da Vinci’nin yaşlı gitaristi gibi rönesansın şubat soğuğunda.
Onun da soğuktan üşüyordu elleri ,
soğuk ve mavi bir yalnızlık kaplıydı diz boyu ,dağlarının etekleri ,
bilmiyor musun?
Ah Mona Lisa !
Sana Kavuşmak niye bu kadar meşakkatli ve zor,
Ama yine de bir o kadar beklemeye değer.
dört asırda bir gelen doğum gününde yakılan mum gibiydin Mona LİSA!
loş ve hayal.
Olsun yine de ılık ve yumuşacıktı tuttuğumda asırlık ellerin.
her şeye rağmen sıcacık gülüyordu bana , şubatta gözlerin.
(FATMA DOĞAN 6 ARALIK 2024 /TURHAL)