Molokai
Uçurumun yanında duruyoruz ve altımızdaki derinliklerde parıldıyor
cüzzam kolonisinin çatıları.
Aşağı doğru inmeyi başarabiliriz, ama yetişemeyiz asla
karanlıktan önce yamaçlardan bir daha tırmanmayı.
Bu yüzden ormanı geçerek dönüyoruz geriye,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta