Molla Gürani Şiiri - Hasan Kocamanoğlu

Molla Gürani bilinir, o bir âlim, büyük veli
Aslı Suriye Güran’a dayanır onun evveli

O Kuranı ezberledi şevk ile çok küçük yaşta
Sarf, Nahiv, Beyan, Meani öğrendi doydu en başta

Şam, Kahire, Bağdat, Hayfa, çekip almıştı kendine
Hadis, tefsir ile fıkhı icazetledi bendine

İbni Hacer Askalani devrin en meşhur âlimi
Hep onun nezaretinde okudu hadis ilimi

O ders vermeye başladı, yavaş yavaş tanınmaya
Yağan Molla tuttu onu, yol gözüktü taşınmaya

İkinci Murat Han sordu “Mollam bize ne getirdin? ”
Molla Gürani’yi dinler Han Murad “Hoşça yetirdin! ”

Molla İstanbul’a geldi, sarayda hoş kabul gördü
O bir yetkili kılındı, tasarrufunda hep hürdü

Müderris tayin edildi Yıldırım medresesine
Dinleyenler bayılırdı, sohbetinde hoşça sesine

Bir emirdir Manisa’da gencecik şehzade Mehmed
Gelen âlim geri gider, hep aczinden ister meded

Emek verdi, yetiştirdi, şu şehzade Mehmet Han’a
Tuttu da onun elinden, fetihle saldı cihana

Bursa vakıf ve kadılık vazifesinde bulundu
Bir süre Mısır’a gitti, hürmetle kabul olundu

Nasihat eder Fatih’e hem de yardımcı olurdu
O tam bir şeyhülislam’dı, hak ve adalet sorulurdu

O vakur ve heybetliydi, sarsılmaz ilme sahipti
Uzun boylu, açık sözlü, dirayetli bir naipti

İlme önemle tanındı, pek çok âlim yetiştirdi
Hayatını ders ve kitap, hep ibadetle geçirdi

O bin dört yüz on’da doğdu, huzur içinde yaşadı
Şu iki cihana birden yayıldı onun irşadı

Bin dört yüz seksen sekiz’de bir gün hakka vasıl oldu
Her yer insana kesildi, sevenler yasa boğuldu

Kabri Aksaray-Topkapı, camisinin arsasında
Huzur içinde yaşadı, seyri İslam gemisinde

Km-200406