Moleküller Şiiri - Hasan Ünal Tekağaç

Eskiciye bir bardak su verdim,
Tüm insanlardan eski.
Anlamadı kıymetini,
İçti hemen hepsini!

Asırlardır misafir olsa da
Sıkılmadan oynuyor,
Çoktan toprak olmuş
Bir ananın kucağında,
Doğumunu bekleyen bebek!
Doğada bir telaş, sanki bayrak yarışı:
Doğmamış da, ölmüş de,
Hani nerede bebekken ki vücudun,
Yaşayan da aslında toprakta.
Şimdi dur, düşün!
Daha gencim derken bile,
Her bir molekülün
Milyonlarca yıl yaşında!
Çekilmiş çorba misali,
Evrenin bir kopyası
O minicik karnında.
Bedeninde buluşmuş
Mahşeri tarihi kalabalık.
Yalnızlık çekiyorsun oysa,
Kendi küçücük odanda!