Molekül Şiiri - İlyas Tunç

Yeryüzü! Biricik hücrem! Özgür ülkesi bakterilerin!
Maya ekşidi. Başladı kaynama. Benim de çorbada tuzum
bulunsun, diye büründüm bir molekül kılığına. Zaten
nedir ki insan molekülden başka. Bütün moleküller sahip
çıksın atomlarına.

Derken bir kıyamet, bir karmaşa. O narsist aşk: Eşey-
siz çoğalma! Ey çırpındıkça çeperlerini zorlayan
çekirdeksiz zar! Ölüm ki şaşmaz pusula. İzle onu. Böl
ve parçala. Böl ve parçala kendini. İkizim ol.

Sonra birlikte ölü sulara, katı atıklara, kokuşmuş
leşlere. Çürüyen ne varsa çürüsün varsın. Çürümek her
şeye bir çözümdür aslında. Yaşamsal olan karışır o
zaman toprağa. Yeniden o spiral kaynama! O sonsuz buharlaşma!

Kim bilir hangi büyüteç büyütür şimdi beni? Ama büyür
müyüm ben o büyüteç altında. Hayat bu! Yanılsama.
Cüceler ve dev ayna. Aynalar da tozlanır birgün unutma.

Dedim ki nedir insan yitik bir molekülden başka!