Moldava'lı çocuk Şiiri - Rukiye Çerezci

O'nu gördüm,ağlıyordu.
Korkmuştu;
gözyaşlarında korkunun izleri vardı.
Korkuyla baktı,
karşısındaki korkuluktu..
Elleri bağlanmıştı,
renkli ve güzel bayrağıyla.
Ardından gözleri bağlandı.
Dondu kaldı...
Oyunu hatta arkadaşlarını bile unuttu.
Yüreğinde korkunun izleri vardı.
Çırılçıplaktı vücudu,aldırmıyordu.
Ruhunu soydular,artık utanıyordu...
Kısa bir süre açtıkları gözleriyle sadece baktı,
sessiz gözyaşlarıyla.
Gözyaşlarında,
geçmişin izleri vardı.
Siyah yüzünden inci taneleri akıyor,
toprağa karışıyordu.
Ağladı,ağladı kara inci...
'O' ağladı,
ben de ağladım.
'O' susturuldu,
ben ağlamaya devam ettim...