Molasız Yolculuklar

Hiçbir zaman bilemeyecekler ki yüreğimi kaplayan dumanın, kül tablam da dağ olmuş izmaritten olduğunu. Bir tren gibi geçti biri içinden demeyecekler. Molasız yolculuklara zorlandığımı kimse hiç kimse bilmeyecek. Çık aklımdan. Ne olursun çık. Kenan’ı cennet belletip, Yusuf gibi kör bir kuyuya hapsetme. Ya da Züleyha gibi inandığım, sığındığım her şeyden, kendimden, senden yani hayattan vazgeçirme. Bu kaçıncı yok oluşum kaçıncı vurgunum. Senden duyduğum her cümleye, İsa’nın çarmığına son tebessümü gibi inanmışken, İbrahim gibi ateşlerde kül eyleme…