Ne aşklar yaşadım sabah kaybolur
Ne dostlar tanıdım Pazar son bulur
Kaderim kışla güz arası durur
Yüreğim ağlıyor mola vermeden
Hayat mı riyakar yoksa bizler mi
Gönlümün tek suçu candan sevmek mi?
Dost değil mi böyle büken belimi
Yüreğim ağlıyor mola vermeden
İçime kapanıp küstüm kendime
Yanarım Felekten gelen derdime
Mutluluk çok uzak benim haneme
Yüreğim ağlıyor mola vermeden
İnsanlardan kaçar oldu hislerim
Yarını görmüyor artık gözlerim
Umudum firarda dönsün beklerim
Yüreğim ağlıyor mola vermeden
Kayıt Tarihi : 9.8.2015 12:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nevzat Güzeldere](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/08/09/mola-vermeden.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!