Mola Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Hayır vazgeçmedim olur mu öyle şey...
Beklemek vaktidir biraz zaman geçsin
Yoruldum yıprandım hırpalandım daha neler
Elimden gelen tek şey beklemek artık
Onu da becerememekten şikayetçiyim epey

Bekliyorum işte aşka hayat hakkı tanımanı
Adamdan saymanı aşkı ve ondan bahsedenleri
Zor olur her sağlıklı doğum biliyor musun
Geciktikçe şafak gizemli fetheder sabahı
En koyu karanlığa direnebilmek zor olanı

Bir sabah vakti bir kuş cıvıltısına ya da bir bak aya
Seni uyandırır diye umuyorum hep
Bir kız çoçuğunun yanağındaki gözyaşı
İp gibi sarkar ışıltılı ela gözlerinden
İpin ucu götürür seni sevginin yamacına inen patikaya

Sakın boş vermemi isteme sessizliğin yetiyor
Şaşırır kalır ilerdeki halini görse insan
Aynı rengi kalmaz göğün bilirsin
Ağlamaklı benim gibi bazen bazen de umut mavisi
Benim gibi çaresizlere hayat katıyor

Ara veriyorum topraktaki tohum için ben
Başka çıkar yol yok sana kavuşma çabasında
Vazgeçmem gerektiği düşüncesinden vazgeç
Kaç türlü çiçek varsa o kadar umudum var benim
Sevgiye hangi renkte kefeni uygun görürsen gör sen!