Mogan Mavileşiyor Mogan Ölüyor

Mogan eskiden Ankara'ya yirmi otuz km uzaklıkta bir göl imiş, şimdilerde şehrin göbeğinde. yapılaşma o kadar hızlı ve insanların gözü öyle dönmüş ki neredeyse bir su birikintisi çevresine bir apartman dikilecek... ve şehirli sorumsuz, bir avuç doğal hayatı piknik mekanına çevirdiği yetmiyormuş gibi aynı mekanı çöplük niyetine de kullanıyor. adam yiyor içiyor hacetini görüyor, çöpünü püsürünü yediği içtiği yere atıyor. çok garip ama bir sonraki hafta o çöp içinde yine tıkınıyor! .. ve şehirli bencil, gelsin birkaç kişi de üçbeş kuruş kazanayım telaşındaki bir avuç açgözlü sazları ateşe verip kendilerine alan açıyor. kuşların en tabii binlerce yıllık konaklama haklarını hiçe sayarak ve o sazlarda binlerce yavru kuşu canlı canlı yakarak... ve şehirli konformist, medeni memleketlerdeki parklar benzeri yerlerde gezeyim yiyeyim içeyim diye modern betonları getirdiği yetmiyormuş gibi gölün rengi ve kokusunu beğenmeyip faunayı leğen suyuna döndürüyor. o gölün rengi nefti yeşildir yüzyıllardır bu böyle. kokuyor diye tonlarca göztaşı ile eritilen o otlar binlerce balığın yumurtlama mekanıdır ve balık yumurtalardan çıkanlarla kuşlara besin zinciridir. burada suçlu aramaya gerek yok, eğitim şart martafallarına da karnımız tok. suçlu hepimiziz, o çöpü atmasan o otları yakmasan da. hatta parkında gezmezen bile. meğer ki o göle karşı vurulan kazmaya, yakılan ateşe kalkan olmadıysan.