Modernitenin vefası bir kibrit çöpü,
Yakarsın hızlıca alıverir ömrü.
Koşturursun bila fasıla ki,
Nihai durağının yönü,
Demirden bir askı köprü.
Gönlünü dünya hayatına kaptıranların
Başı beyhude döndü.
Modernite hep ben derdirtir,
Marka, makam düşkünü ettirir,
Ahde vefayı unutturur.
Dünya savaşları ile...
Yurttan, anadan, atadan ettirir.
Kültürleri talan edip
Maziyi unutturur.
Modernite kapitalizm ile aynı türküyü tutturur.
Sadeliği unutturur.
Zevke dalar
Aileyi sömürür
Gerçek kimliğini, benliğini sordurur.
Modernitenin vefası bir turnusol kağıdı.
Ona inat taşırsan inancı
Yoklarsan fakiri
Göçersin Beç'ten Asitane'ye
Nihayetinde görürsün ahbab-ı uhreviyi
Münşi: Elif Selin
Mekan: Londra - Sky Garden
Kayıt Tarihi : 26.8.2019 17:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Osmanlı Döneminde İstanbul "Asitane" Viyana "Beç" olarak anılırdı. Şair burada asitane olarak ahireti kastetmektedir.
