beni bin bela karıp, zorlu cefalara salmışlardı da
sen gelir miydin yanıma
yaşam verir miydin canıma
diye ne çok beklemiştim
hani bir avare olmuş
ve darallarda kalmıştım o zaman
çare ol yarama sayha ol narama
diye inleyip durmuştum ya
acımdan ağlamıştım geceler
ve gayra gözüm kapamıştım niceler
buse konar mısın tenime
kokun verir misin terime
diye ne çok istemiştim
hatırladın mı
özün özümce
sızladı mı
ben hiçliğin sözcüsü sıfatımla sözüm yokuna dairdi
umut olsana ruhuma ilham dolsana sadrıma
diye köşemde büzülmüştüm
ne zamandan beri
koca bir naz çekmiş
ve çilemi sineme haz etmiştim
sevgilim
sesini sözüme saz bilmiş
ve seni gücümden öte sevmiştim
o gün bugün bir sen
ve bir de tozlu aylak kaldırımlar
hala aynı köşedeyim
mendilim önümde açık
seni beklemedeyim.
Kayıt Tarihi : 11.7.2009 15:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!