Modern Zamanlarda Mecnun

Gitme demek isterdim gittiğin gece yağmurda fakat
Ama gittin demek bile zor geliyor onun için yazıyorum
Bunları sana bir şubat gecesi buz kesmiş balkonda ağlıyorum
Belli etmemek için kimseye ışıkları hep kapalı tutuyorum
Hiç aklıma gelmezdi sebepsiz yere parfümlerini toplayıp merdivenlerden
Hayatımdaki son perdeni son kez kapatmaya indiğin zaman
Ne dünyanın en şanslı erkeği özelliğim kaldı başıboş
Sokaklar artık yegane dostumdur benim ve köpekler
Onlar da başıboş yanımdalar görüyorum zorluğunu yaşamanın
Ne temmuzun sıcaklığını ne ağustosun hissedemiyorum kalbimi
Sanki Gizada gizlenmiş bulamıyorum ah arıyorum pervane kolyeli boynunu
Yanarım koklayıp öpemiyorum.

Dar sokaklar daha da dar geliyor artık bana arabaların
Üstüme doğru gelmelerine aldırış etmiyorum ve farların
Gözümü kör edecek kadar yakından içime işlemesini umursamıyorum
Ne Ankara ne İstanbul ya da İzmir tat vermiyor sensizliğin
Esmerliği altında istedikleri kadar güzel olsunlar göremiyorum
Sırf ezbere yürüyorum kaldırımlarda insanlara çarpa çarpa
Seni arıyor seni arıyor diye atan kalbim parçalanmış bir yandan
Eskimiş gramofona takılıyor deniz dalgalarının köpükleri ve ben
İlk işgaline maruz kalıyorum ölümün naciz bedenimde
Biliyorum sen olsan da tadacaktım bu hayatın sonu hissini fakat
Şimdi kendimi yolda kaybolmuş yalnız görüşüm bundan olsun
Kayda değer göremedin kayba değer biri olarak hatırla beni Leyla.