Modern Zamanın Yalnız İnsanı

Apartman dairesinde oturur modern insan
Yüzlerce komşusu vardır, hiçbirini tanımaz
Sosyal medyada binlerce arkadaşı
Gerçekte kimseyle paylaşamaz bir fincan çayı

Otobüste yan yana oturur insanlar
Herkesin gözü telefon ekranında
Birbirlerine değer omuzları
Ama ruhları kilometrelerce uzakta

İş yerinde yüzlerce mail atar günde
Ama bir "günaydın"ı yüz yüze söyleyemez
Toplantılarda konuşur, tartışır
Eve döndüğünde kimsesi yoktur derdini anlayacak

Alışveriş merkezlerinde gezer durur
Vitrinlere bakar, bir şeyler satın alır
Kasiyerle üç kelime konuşur günün sonunda
O da "kartla mı, nakit mi?" sorusuna cevap

Her gün onlarca bildirimi vardır telefonunda
Mesajlar, beğeniler, yorumlar, paylaşımlar
Ama bir kapı çalsa akşamüstü
Telaşlanır, beklenmedik misafir kim ola

Evinde yüzlerce kanallı televizyon
Netflix'te binlerce dizi, film
Ama bir pazar kahvaltısında
Karşısında oturup gülecek kimsesi yok

Instagram'da paylaşır mutlu anlarını
Filtreyle güzelleştirir yalnızlığını
Beğeni gelir uzaklardan, tanımadıklarından
Ama bir sarılmaya hasret yaşar çoğu zaman

Yaşlanınca anlar modern insan
Sanal dünyada geçen yılların boşluğunu
Ne arkadaş edinmiş gerçekten
Ne de bir komşuya "şeker var mı?" diye sormuş

Ah modern zaman, ah teknoloji
İnsanı insandan uzaklaştıran medeniyet
Bağladıkça koparıyor bağları
Yakınlaştırdıkça uzaklaştırıyor kalpleri

Ve insan, zavallı modern insan
Kalabalıklar içinde yapayalnız
Teknolojinin tam ortasında
İnsanlığını arıyor durmadan