Modern Yorgunluk Şiiri - Ahmet Yıldırımtepe

Eski zamanlardı
Doğruya doğru demenin günah sayılmadığı
Yanlışın da yanlış olduğu
Çıkar için kelimelere
kimlik karmaşası yaşatılmadığı...

O zamanlar
Ayın kanat sesleri yankılanırdı semânın kalbinde
En güzel ezgilere eşlik ederdi cırcır böcekleri
Işığın askerleri kuşatırdı karanlıkları.
Ateş böceklerinin yerini almamıştı
barutlu fişekler
Henüz küçük uydularını toprağa vermemişti gezegenler birer birer
Kimse çöp atmazdı gök yüzüne mesela
Roketler delmezdi samanyolunun
incelmiş ihtiyar derisini
Kimse çekmezdi izinsiz tek bir fotografını
dünyanın çırılçıplak
Gece kendi ülkesinde esir olurdu ay ışığına
Tir tir titrerdi zifri karanlık
Gündüzün hayrına boyanırdı her taraf yavaş yavaş

Eski zamanlardı...
Güneş böyle karanlık değildi mesela
Katran karasına boyanmazdı gün doğumunda
İs kokan bulutlar yayılmazdı üretim hanelerden
Klaksiyon sesleri bastırmazdı martıların şarkısını
Balıklar yüzme bilir
suda değil karada ölürlerdi nadiren
Balıkçıl kuşlarının gagasında yahut oltada
Hiç bir canlıya saygıda kusur edilmezdi
Hayvan haklarının namus gibi korunduğu o zamanlarda...

İşçi arılar işsiz değildi mesela
İşsiz de kalmazlardı ya
İnsanlar soyunmasalardı arılığa
Emeğinin hakkını verseledi asgariden de olsa
Çiçeklerin üstünü örtmeselerdi beton örtülerle
Toprak solunum cihazına mahkum edilmeseydi
Yorulmak nedir bilmezdi karıncalar

O zamanlar
Kimse kurşun eritip dökmezdi karınca yuvalarına
Postu için çekilmezdi tilkiler dar ağaçlarına
Göçmen kuşlar çarparak ölmezdi uçakların camına
Yüksek binalar kesmezdi göç yollarını
parça parça
Uçarlardı atalarından öğrendikleri rotadan şaşmadan
Uçarlardı doğruca
güneye yahut kuzeye ne farkeder

Kuş uçunca güzel , bal kovanda tatlı
Çiçek kırlarda çiçek
Saksıya, kafese, akvaryuma hapsetmeye
ne gerek...

Ahmet YILDIRIMTEPE