Modern Sayılmayan İşkence

Ey darı tarlalarından çıplak ayakla kaçan
Hiç yoktan gönenip dönelen tekrardan
Sen,uyuşuk bir gayretle çırpınan ey!
Çek göğsümden kendi sapladığım hançerini
Susayan ayaklarımı getir bana
Bir sabahleyin egzoz kokusuyla uyandır beni
Ey gelincikleri yaşam yüklü kodeslere hapseden
Kırmızıya vuran gönlümü alengirli saatlerde
Anamın gözyaşlarıyla yıkanan tenim
Ne ağrıdır beni beyazlara büren ne ölüm
Gökten ısmarladıklarımdır, görmeden.

Haykırıyorum
dağlarda otlayan sürüsüne yalnızlığın
Çekiyorum gözlerimden,
avuç içlerimden
İnci taneleriyle beslediğim aşkı
İmkansızı denesem diyorum
hissetmezdim böyle
Kaynakladığımda çomaksı parmaklarıma aklımı
Tonlarca ağırlıktaki başımdan
Tonlarca ağırlıklar çöküyor geceye
Oysa şehre çöken gece,
getiren bu ağırlığı
benle ne ilgisi var ki beni sabitleyip yatağıma
odaya boşluk bırakmadan
doldurup karanlığı
abartıyor
modern sayılmayan bir işkenceyi

Şehri dizginliyor bir mırıldanışı göğün
Ben geceyi yutkunuyorum hep bu saatlerde
Hep geçiyor burdan kervan kervan, akşam
gözlerimin önünden
sürü sürü atlarıyla akışkan
vıcık vıcık elleriyle beni suya götürüp
orda bırakan adam
Belki adam değil
bu belki hayvan
Belki beni kuyunun ağzında
zamana ıslatan bir buluttur.
Hep geri dönecek biliyorum
dehşetli elleriyle o
Çünkü kusurlu ve kısır bir döngüyle,
Her seferinde yeniden doğup
Her seferinde yeniden öldüren aydınlığı
Maviyi gösterip
her zaman siyaha boyayan göğü
Adını bilmiyorum belki bir adam
Belki bir hayvan
Belki esaslı bir buluttur o

Ey pütürlü suratı cavlağı çeken
cavalacoz görüntü
İlmeklerin baştan savma inanmıyorum artık
Neyse sendeki kaçınılmaz öç
Bağırarak şimdi koşuyorum kalabalığa
istediğim gibi hep.