Bir sene on iki ay biliyor musun?
Dudaklarımdan dökülen sözler gibi
Hızla geçiyor zaman
Engel olmak mümkün değil
Esef etmek nafile.
Ama bir günün bir yıla bedel olduğu
Nice günler yaşadım
Sensiz uzakta ve yalnız
Fakat niçin sana soruyorum
Niçin bunları anlatıyorum
Sen nereden bileceksin
Yalnızlığı, hasreti, ıstırabı.
Sen renkli dünyanda
Bir masal şehzadesi tavrınla
Dostlarınla, dostlukla yaşadın günlerini
Yalnızlığı özledin belki
Kalabalıklar ortasında.
Özlemedin
Çünkü hep yanında oldu sevdiklerin
Her istediğin elinin altında
Bundan olacak ki
Sevmeyi bile öğrenemedin
Bu duygu yüreğinden hepten silindi.
Sevmedin, özlemedin
Acısını duymadın sokaktaki
Bir simide hasretle bakan çocuğun
Çünkü sıcak bir çorbayı
Bir dilim ekmeği, aç mideni bastırarak
Hayal etmedin…
Sen bilmem kaç mumluk avizeler altında
Krallara(!) layık bir salonda
Kuş sütü eksik olmayan bir sofrada
Yemeğini yerken
Bu sözlerimle seni birazcık
Güldürmem mümkün oldu mu
Bilmiyorum
Biliyorsun çağ atlama dönemindeyiz
Modern meddahlık da kolay değil
Hatalarım için özür (!) diliyorum
Afiyet olsun efendim.
1988
Salihanur BilgeKayıt Tarihi : 22.2.2023 20:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!