Yarasamısın ki sen,
Gün ışığından kaçtın da
Diktin gözlerini karanlığa
Saray gibi gönülleri bıraktın da
Saklandın soğuk mağaralara
Ruh sanmıştım ben seni
Meğer kalıptan ibaretmişsin
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
